-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dagboek van zes vrienden tijdens hun lobby voor Putten 2029 in Turijn

Dag 2: Vrijdag 17 februari

We slapen allemaal erg slecht en zijn vroeg wakker. We besluiten eerst een stukje te rijden en bij het eerste de beste 'Aire' te stoppen voor een Frans ontbijt. Die 'Aire' laat zo lang op zich wachten dat het een Zwitsers ontbijt wordt, middenin Basel. Op zich niet verkeerd: vers fruit, sommigen (Rutger) een warme hap en vooral allemaal even lekker poepen. Het navigatiesysteem geeft aan dat we die middag tegen 15.00 uur in Avigliana aankomen. Een kleine plaats net buiten Turijn waar we een plekje op de camping hebben gereserveerd.





Glibberen en glijen
Helaas lopen we flink wat vertraging op in de Alpen. Door de Brennerpas is het letterlijk glibberen en glijen, maar onderweg hebben we nog wel even tijd om naar Henk Wijngaard te zwaaien. Rolf zit achter het stuur en dat blijkt een gouden greep. De ene na de andere vrachtwagen komt - zelfs met sneeuwkettingen - niet naar boven vanwege de sneeuw en het ijs op de weg. De zes man en hun camper redden het wel door af en toe met z'n zessen voorin de cabine te kruipen: even wat druk op de voorwieltjes en we rijden weer. Als de meeste ellende voorbij is en we al in de Italiaanse Alpen zijn aanbeland, stoppen we voor wat diesel, sanitatie en voedsel. Rolf gooit de tank helemaal vol en schrikt zo van de diesel die over zijn hand gutst dat hij zijn hand iets te enthousiast terugtrekt: weg trouwring! Op zich natuurlijk een ideaal moment, spontaan ongetrouwd zo vlak voor de Turijnse 10-daagse. Het duurt even, maar uiteindelijk vinden we de ring terug, in de afvalbak….





Avigliana
We komen achterin de middag aan in Avigliana. Op papier ideaal gelegen, doordat we vanuit Avigliana eenvoudig per trein naar hartje centrum Turijn kunnen reizen. Helaas blijkt de camping bij lange na niet op loopafstand van het station te liggen. Er ontstaat wat discussie over hoe en wat nu. Rutger stelt voor om het eerst eens te gooien op 'factfinding', dat klinkt ons allemaal errug goed in de oren dus laten we dat maar doen. Bas, Rolf, Evert-Jan en Diek installeren de camper op de - overigens schitterend gelegen - camping en Thijs gaat vol verwachting met Rutger mee op factfinding. Zij komen terug met twee facts:
1.    In Avigliana is geen betere plek - lees dichterbij het station - te vinden voor onze camper.
2.    Ze hebben van twee Nederlanders vernomen dat er middenin Turijn een camping zit met de naam Del Rey.

Dat laatste fact wordt direct omgezet in daden. We laden de camper weer in en vertrekken. Dat er nog niemand van de camping langs was geweest om ons in te checken maakte het nog eens gemakkelijker.





Camping Del Rey
Rutger schakelt een Italiaanse collega van MSF in om telefonisch contact te zoeken met Camping Del Rey. Er blijkt nog plek voor ons te zijn en het navigatiesysteem doet het op dit cruciale moment ff niet, maar toch slalommen we door de luidruchtige avondspits van Turijn naar de camping. Opvallend, je ziet niet aan de stad af dat er OS zijn. Het is al donker als we aankomen bij Del Rey. In een schaars verlicht hokje worden we welkom geheten. We krijgen korting en reserveren tot woensdag. De eerste nacht brengen we niet op een officiële campingplaats door, maar morgen vertrekken er veel mensen en zoeken we een fraai plekje.





HHH
We kiezen die avond voor de eerste keer onze outfit uit: vanavond gaan we voor een geel T-shirt met STAFF op de voorzijde en het logo van Putten 2029 op de achterzijde. Twee taxi's brengen ons naar Turijn. Het tarief voor deze ritjes blijkt later die week per rit en taxichauffeur te verschillen, laat ze maar! Onderweg worden de eerste stickers geplakt met het Putten logo erop. Ze meten 6 x 3 cm, zijn foeilelijk maar plakken als de beste. Gelukkig is er plaats genoeg in het restaurant van het HHH en voldaan nemen we plaats voor een driegangen menu. Heren, heren wat zijn we gelukkig! Hier is het allemaal om te doen geweest, we genieten van iedere minuut.

Diezelfde avond slaan we direct een flink gat in onze voorraad stickers. Met name onze eigen Sticky Luke (Rutger), die sneller plakt dan zijn schaduw, is volledig in zijn element. We komen laat thuis, moeten over het hek van de camping klimmen en duiken snel in ons klamme mandje in de camper. Het is KOUD!